Przed laty miałam bardzo intensywny czas. Z jednej strony od kilku lat pracowałam jako menedżerka. Właśnie mój zespół wychodził z kryzysu po tym, jak 5 kobiet w przeciągu 3 miesięcy poszło na ciążowe chorobowe. Zmówiły się czy przypadek? Sama nie wiem. Jednak to było 2/5 całej ekipy, a przed nami święta i największy ruch. No nic, jakoś dałyśmy radę. I powoli wchodziliśmy w nieco spokojniejszy okres. Miałam mieć więcej czasu, by szkolić swój zespół nowych umiejętności i nadrobić zaległe zadania.

Z drugiej strony byłam w projekcie, który zajmował mi większość mojego popołudnia. Szykowaliśmy wniosek o dofinansowanie do Narodowego Centrum Badań i Rozwoju. Był plan, aby powstała pierwsza na świecie drukarka 5osiowa i seria nowych drukarek 3D. Projekt nazywał się: „Rozwój technologii przyrostowych poprzez wprowadzenie na rynek światowy nowej generacji urządzeń – drukarek wieloosiowych 5D”. Rozumiecie coś z tego? Ja na początku też nie rozumiałam, ale brzmi poważne co? Taki właśnie był ten projekt. Ciekawiło mnie w tym niemal wszystko. Być może dla tego nie miałam problemu z przyswajaniem tak dużej ilości wiedzy technicznej. Jeździliśmy po targach przemysłowych w Polsce i za granicą, bywaliśmy na kongresach gospodarczych. Jaka technologia jest na świecie to głowa mała.

A gdzie życie prywatne? Niewiele czasu na nie miałam. Do domu wpadałam tylko zjeść obiad i położyć się spać. Kiedy moja druga połówka była w domu, to ja w pracy, i na odwrót. Praktycznie w ogóle się nie widywaliśmy. Tylko poniedziałki mieliśmy razem wolne, ale to też  był dzień gdzie trzeba było jeszcze milion innych spraw załatwić.

Dużo stresów, lęków, złości, brak czasu, ciągle w biegu. Znacie to? Ja w tamtym okresie poznałam i to bardzo dobrze. Do tego paliłam jedną fajkę za drugą, bo myślałam, że mnie to odstresowuje. Taaa jasne.

I wtedy przyszły do mnie dwie książki. Jedna dotyczyła rzucenia palenia i dostałam ją na walentynki. Uroczy prezent, ale zrozumiałam przekaz. Drugą kupiłam sobie na urodziny i dotyczyła zarządzania ludźmi. Bo wiecie, cały czas miałam w głowie, że jestem beznadziejnym menedżerem i powinnam być bardziej wydajna z moim zespołem, choć sprzedaż cały czas rosła a zespół miał się dobrze.

Pierwszym moim krokiem było rzucenie palenia. I się zdziwiłam jakie to może być proste. Z dnia na dzień, tak po prostu. Po trzech tygodniach zauważyłam znaczną poprawę. Mój mózg nie był tak zadymiony. Miałam więcej siły i energii. Chciało mi się bardziej. 

Zaraz po tym szybciutko chwyciłam po drugą książkę. Do dzisiaj mam do niej sentyment. I jak na nią patrzę to sobie myślę, że to były moje pierwsze kroki w nauce behawioryzmu. Od razu stosowałam to w praktyce (inaczej czytanie i nauka nie ma sensu). Mój zespół rozkwitł. Byłyśmy bardzo zgrane, atmosfera zrobiła się dużo przyjemniejsza, każda z nas była zmotywowana i z chęcią przychodziła do pracy. To był też moment, w którym zapragnęłam wrócić na studia.

Postanowiłam zrobić krok drugi. Potrzebowałam więcej czasu dla siebie. I ten czas sam do mnie przyszedł. Miałam wypadek samochodowy i wylądowałam na zwolnieniu lekarskim. Projekt z drukarkami 3D i 5D właśnie wygrał kilka milionów na rozwój, ale ja już w nim nie uczestniczyłam. Moja praca jako menedżer tez odpadła z mojego życia, choć tak świetnie prowadziło mi się ten zespół. 

To były bardzo duże straty dla mnie. Przecież większość mojego życia to praca. Ale zyskałam czas. Bardzo dużo czasu. Nie umiałam się w nim odnaleźć na początku. Ja, osoba, która non stop jest w pracy ma siedzieć w domu? To był trudny okres. Chciałam ten czas, ale nie tak dużo. Co z nim zrobiłam?

Zapisałam się do szkoły. Czytałam na potęgę, oglądałam wykłady, seminaria, bywałam na kursach. Uczyłam się i uczyłam. Biegałam po lekarzach i rehabilitowałam. Pisałam dzienniki, wnioski, refleksje. Nadal tak mam. No może bez tych lekarzy, teraz to tylko profilaktycznie. W końcu pojawił się taki moment, gdzie stwierdzałam, że nie chce wracać do starego, że chce zostać tutaj gdzie jestem i iść w kierunku marzeń. Pokochałam to moje nowe życie całym sercem. Moimi wartościami od zawsze były dzielenie się miłością i bycie pomocnym. Teraz mogę je realizować w każdym momencie mojego życia. Marzenia się spełniają, jeśli zaczniemy je realizować. Tak właśnie jest w moim przypadku.